Arnika – Arnika montana
Jest rośliną o pięknych złotych kwiatach od wieków stosowano ją na siniaki, skręcenia i w kuracjach homeopatycznych. W Polsce występuje jeden jej gatunek – Arnika górska. Jej niekontrolowany zbiór doprowadził do zagrożenia wyginięciem i obecnie jest objęta ochroną. Hodowana jest najczęściej w uprawach leczniczych. Do gatunku Arnika należy około 30 gat. bylin rozmnażających się przez rozłogi.
W medycynie
Wykorzystywane części – kwiaty i kłącza. Kwiaty arniki mają silne działanie przeciwzapalne i lekkie działanie przeciwbólowe. Stosuje się ją zewnętrznie w postaci olejów z wyciągiem, maści na siniaki, skręcenia, zwichnięcia, przyspiesza gojenie, zmniejsza obrzęk i ból. Jest dobrym środkiem na zakwasy, bolące mięśnie i bóle reumatyczne.
W homeopatii stosuje się ją wewnętrznie na emocjonalne traumy, szok pourazowy. Zmniejsza skutki fizyczne tych dolegliwości.
Arnika ma zastosowanie do przyspieszenia gojenia się ran pooperacyjnych i regeneracji zniszczonych tkanek.
W stomatologii ma zastosowanie po resekcji zęba w postaci płukanki.
W ziołolecznictwie ma zastosowanie jako środek obniżający gorączkę.
Guzy i siniaki.
Krem, maść lub ekstrakt olejkowy z arniki (z zawartością 1-20% nalewki lub olejku) nakładać 3 razy dziennie na miejsca zmienione chorobowo.
W kosmetyce
Ma właściwości regenerujące i łagodzące podrażnienia skóry. Działanie przeciwzapalne i przeciwobrzękowe poprzez stosowanie maseczek i kremów z wyciągiem z arniki.
Również przy rozszerzonych i pękających naczynkach, przy tłustej cerze, przy trądziku, 
stanach zapalnych skóry można ją stosować łącznie z wyciągiem z nagietka w stosunku 1:10 w formie nalewki.
Nalewka z arniki górskiej
Przy uporczywym trądziku, do gojenia się ran i siniaków zaleca się zrobić nalewkę z arniki. Weź 3 łyżki stołowe kwiatów arniki górskiej zalej 2 szklankami czystego alkoholu (40%) i odstaw na dwa tygodnie w chłodnym miejscu. Dobrze jest potrząsać ją codziennie. Odcedzamy i przelewamy do butelek. Nalewkę należy rozcieńczać przed użyciem przegotowaną ciepłą wodą na 1 szklankę, 1 łyżeczkę nalewki. Z tak przygotowanego płynu robić kompresy na twarz, sińce, stłuczenia pozostawiając na 15 minut, powtarzać przez kolejne dni aż będą widoczne efekty.
Maść z arniki
Maść z arniki na rany, obrzęki, stłuczenia, bolesne puchnięcie nóg. Weź dwie łyżki sproszkowanych suszonych kwiatów arniki i zmieszaj z ośmioma łyżkami oleju lub wazeliny aby maść nie zjełczała można dodać kilka kropel żywicy benzoesowej. Smarować stare rany i uporczywe w leczeniu zmiany skórne.
Napar z kwiatów lub ziela
Weź łyżkę suszonego ziela i zalej szklanką wrzącej wody. Odstaw na 30 minut pod przykryciem, przecedź. Pij raz dziennie 50 ml, można dodać łyżeczkę miodu, pozostałą część przechowaj w lodówce. Stosuj przez 14 dni i zrób miesiąc przerwy.
Uprawa
Arnika górska to wonna, odporna bylina tworząca siedzące rozety liści. Od późnej wiosny do późnego lata wytwarza pędy dorastające do 60 cm i zakończone pojedynczym, złotym kwiatem. Obecnie jej pozyskiwanie ze stanowisk naturalnych jest ograniczone bywa zastępowana w kuracjach ziołowych amerykańską arnikę łąkową.
Stanowisko
Wymaga chłodnego klimatu i pełnego słońca, przepuszczalnej, lekko kwaśnej w kierunku alkalicznej gleby. Na obszarach gdzie zimy są mokre powinna być uprawiana na podwyższonych grządkach celem uniknięcia chorób grzybiczych.
Rozmnażanie z nasion przechowywanych przez jakiś czas w zimnych i wilgotnych warunkach. Na obszarach o mroźnych zimach nasiona wysiewa się jesienią do gruntu. Gdzie zimy są łagodne, konieczna jest stratyfikacja nasion. W tym celu należy wymieszać je z wilgotnym wermikulitem albo sterylizowanym piaskiem i umieścić w zamkniętej plastikowej torebce, w pojemniku na warzywa, w lodówce na 12 godzin bezpośrednio przed wysiewem. Dojrzałe rośliny można rozmnażać na wiosnę przez podział kępy.
Pielęgnacja.
Arnika rośnie powoli, wymaga regularnego pielenia, dobrego ściółkowania lub uprawy na macie ściółkującej.
Szkodniki i choroby.
Mokre zimy mogą powodować rozwój chorób grzybowych.
Zbiór i przechowywanie.
Należy zbierać i suszyć w pełni otwarte kwiaty.
Arnika jest toksyczna w dawkach większych niż minimalne. W niektórych krajach jest dopuszczona tylko do użytku zewnętrznego.